Het moedergevoel

“Ik voel al lange tijd dat er iets is met mijn kind. Ik weet niet wat, maar er is iets. En iedereen blijft mij zeggen dat ik overbezorgd ben of dat ik mij iets inbeeld.” Deze uitspraak heb ik reeds vele keren gehoord en laat het ons daarom vandaag, op ‘moederdag’ maar eens hebben over al die moeders.

Deze blog gaat over alle moeders die ik dagelijks zie en die al lange tijd aanvoelen dat hun kind niet goed in zijn vel zit, dat hun kind het niet goed doet op school of dat hij of zij zijn draai niet vindt. “Ik voel dat er iets is!” zeggen ze dan. “Ik zie toch niets” zeggen de anderen en daarmee is de kous dan af. Maar tussen voelen en zien ligt een hemelsbreed verschil. Uit ervaring blijkt echter dat deze moeders (meestal) altijd gelijk hebben en dat er inderdaad iets aan de hand is met het kind.

Moeders hebben steevast een speciale, gevoelsmatige band met hun kinderen en als er problemen zijn hebben zij dat vaak veel sneller in de gaten dan de vaders, de school of de andere familieleden. Aan een moeder moet je niet vertellen dat haar kind het moeilijk heeft. Ze hoort het, ze voelt het en merkt het aan veel kleine dingen. Moeders hebben speciale voelsprieten waardoor ze weten wanneer er iets is. Dit gevoel keert geregeld terug en mondt uiteindelijk uit in een algemeen gevoel van twijfel, onbehagen en eventueel zelfs angst. Terwijl andere mensen hen dan soms beschuldigen dat ze overbezorgde moeders zijn...

Dit moedergevoel wordt voortreffelijk uitgedrukt door volgende tekst van Stef Bos:

Mijn moeder denkt

dat ik niet zie

hoeveel ze om me geeft

maar ik heb met haar

voor ik bestond

al maandenlang geleefd

het zegt genoeg

als ze mij ziet

het zegt genoeg

meer zegt het niet.

Stef Bos